Misery...

Ang hirap naman talaga ng ganito.. gusto mo na maka-move on pero hindi mo magawa. Hindi dahil sa pinipigilan mo. Mahirap lang talaga. Hanggang ngayon laman pa rin siya ng mga panaginip ko. Siya pa rin ang isa sa mga karakter ng mga librong binabasa ko. Siya rin ang bida sa mga eksena na napapanood ko. Siya pa rin ang tauhan sa kantang naririnig ko. Sabi sa text if you want something badly, the whole universe will connive to give it to you. Eh bakit ako? Hiniling ko na bumalik siya, hindi nangyari. Hiniling ko na maka-move on na ako, hindi pa rin napagbigyan. Kaya hiniling ko na lang na mamanhid ako sa sakit na nararamdaman ko, langya naman pati ba naman yon ipinagdamot pa sa akin. Minsan iniisip ko ano ba ang nagawa kong mali at pinaparusahan ako ng ganito.

Durog na durog na ako. Ano pa ba ang dapat na mangyari sa akin bago ako pagbigyan? Sabi nila hindi ka lang pinagbibigyan kapag ang hiling mo ay hindi makaka-buti sa'yo o di kaya ay makakasakit ka ng iba. Im sorry pero seems to me, neither of the two will happen if pagbibigyan ang hiling ko. I mean come on, do I have to die first? Para na akong mababaliw sa sitwasyon ko eh. Nararamdaman ko na. Malapit na malapit na akong mabaliw. Depressed ako. Minsan nararamdaman ko na ang epekto nito sa katawan ko, sumasama ang pakiramdam ko ng wala namang dahilan. Takot akong gumising dahil ayaw kong maisip pa siya, o ang nakaraan namin. Nilalabanan ko ang depression, pilit na sinasalba ang sarili ko. Pero bakit ganito as if the whole universe is conspiring to make me feel more miserable. I just want to be OK. Masama ba yun? Pagbigyan nyo naman na ako. Wala naman akong ginawa na masama eh. Hindi naman ako nanapak ng kapwa. All that I did was to love. Please lang, ayoko na ma-stuck sa ganito. Tinutulungan ko naman ang sarili ko maka-move on eh. Tulungan niyo rin naman sana ako. Huwag niyo na sanang hadlangan. Huwag niyo na sana pigilan pa na maka-move on ako. Im begging you. Please... I just want to be OK.