Playing Strong Yet Alone

Paano nga ba kung hindi ka makalimot? Paano nga ba kung nagiisa ka?

Walang nakakaintindi sa akin. Dahil kahit ako, hindi ko maintindihan ang sarili ko. Minsan naaawa ako sa sarili ko. Hindi ako naiintindihan ng mga tao. Not even my friends. Ang nakakainis kahit na anong paliwanag ang gawin ko, hindi pa rin nila ako maintindihan. Yung iba, hinuhusgahan pa ako. Hindi ko pinipilit na intindihan nila ako. Pero sana huwag din nila akong husgahan.

Ang hirap. Kahit na ilang beses mong sabihin na ayaw mo na. Ang totoo, ganun pa rin. Wala ka naman mababago eh. Wala ka naman mapapalitan. Walang pwedeng idagdag, at lalong walang pwedeng ibawas. Hindi naman mahirap kung tutuusin. Lahat naman may paraan. Pero paano kung ginawa mo na ang mga dapat mo gawin pero wala pa rin nagbabago. Hindi pa rin binibigay ang gusto mong makuha. Paano kung pinipilit mo na pero talo ka pa rin?

Parang wala nang pagasa. Pero alam kong mangyayari din. Alam ko mababago rin. Pero kung kailan? Hindi ko alam. Kahit kailan hindi ko malalaman. Iyan ang problema ko. Iyan ang hinagpis ko. Sana madaan sa dasal. Sana madaan sa pakiusap. Hindi ako humihingi ng milagro. Hindi rin ako humihingi ng kalabisan. Hiling ko lang na matapos na ito. Yun lang.