Mula pa noong una kong entry, dalawa lang ang tags na nilalagay ko. Minsan sumubok akong magsulat tungkol sa iba na makakadagdag sa tags ko. Pero bigla namang naudlot dahil may nag-PM. Ngayon, sa kauna-unahang pagkakataon, madadagdagan na ng bago. Hindi ito ang unang beses na mababanggit siya dito sa blog na ito pero ngayon ko lang siya nabigyan ng sarili niyang espasyo na wala siyang kahati. Si Boy-toy. Ilang araw ko na siyang hinahanap pero bigo ako. Kanina, kalahating oras akong late. Ngarag ako, pawis na, haggard-looking. 'Pag pasok ko sa building, pinatong ko ang gamit ko sa upuan sa may elevator. Habang sinusuklay ko ng daliri ko ang buhok ko, napa-lingon ako sa reception. Shet na malupet! Saktong napalingon ka sa direksyon ko. Nakatingin ka lang sa akin kaya kinawayan kita at binigyan ng ngiting matipid. Kinawayan mo rin ako at nginitian. At naisip ko, nakakainis. Kung kelan hindi ako handa, ang panget ko, saka kita nakita. Minus ganda points. Kainis talaga.
Hindi ako makatiis, 'pag akyat ko, nagtali ako ng buhok, nag-ayos ng konti at bumaba ulit para kunin ang sulat sa reception na hindi naman mahalaga. Tama ako ng diskarte. Patay malisya at hindi ako makatingin sa iyo kaagad. Pero nakikita ko sa gilid ng aking mga mata na nakatingin ka sa akin. Hindi ka nakatiis sabi mo "good morning mam". Tapos buti na lang, at siguro talagang love lang talaga ako ni God, chinika pa ako ni lady guard. Habang naguusap kami, tumitingin ka rin at nagtanong. Sinagot naman kita. Maikli lang iyon pero masaya na ako. Gusto ko pa sanang mag-stay pero alam kong hindi na dapat. Masaya ko. Basta masaya ako at sa wakas nakita din kita pagkatapos ng ilang araw na paghahanap. Meron akong mga gusto pero nahihiya na akong hingin pa pero alam ko naman na minsan hindi mo kailangan na sabihin pa basta nasa puso mo ang gusto mo, maririnig ka ni God. At alam kong ibibigay Niya ito kahit na hindi mo hilingin kung alam Niyang makakatulong ito sa iyo. Tulad ng pagtatagpo ng landas natin, Boy-toy. At nagpapasalamat ako doon. Sayang nga lang at hindi pupuwede. Hanggang crush lang ang pwedeng maramdaman ko para sa iyo. Kung ganoon ka man o hindi sa akin, hindi ko na aalamin at hindi ko rin hihingin na mangyari pa. Isa lang sana ang hiling ko, na sana hindi tayo magbago sa isa't-isa at manatili ang pagtrato natin sa isa't-isa tulad ng una nating pagkakakilala at una nating paguusap.
Hanggang kilig lang ako. At ito ang limitasyon ko na aware ako. :-)
Hindi ako makatiis, 'pag akyat ko, nagtali ako ng buhok, nag-ayos ng konti at bumaba ulit para kunin ang sulat sa reception na hindi naman mahalaga. Tama ako ng diskarte. Patay malisya at hindi ako makatingin sa iyo kaagad. Pero nakikita ko sa gilid ng aking mga mata na nakatingin ka sa akin. Hindi ka nakatiis sabi mo "good morning mam". Tapos buti na lang, at siguro talagang love lang talaga ako ni God, chinika pa ako ni lady guard. Habang naguusap kami, tumitingin ka rin at nagtanong. Sinagot naman kita. Maikli lang iyon pero masaya na ako. Gusto ko pa sanang mag-stay pero alam kong hindi na dapat. Masaya ko. Basta masaya ako at sa wakas nakita din kita pagkatapos ng ilang araw na paghahanap. Meron akong mga gusto pero nahihiya na akong hingin pa pero alam ko naman na minsan hindi mo kailangan na sabihin pa basta nasa puso mo ang gusto mo, maririnig ka ni God. At alam kong ibibigay Niya ito kahit na hindi mo hilingin kung alam Niyang makakatulong ito sa iyo. Tulad ng pagtatagpo ng landas natin, Boy-toy. At nagpapasalamat ako doon. Sayang nga lang at hindi pupuwede. Hanggang crush lang ang pwedeng maramdaman ko para sa iyo. Kung ganoon ka man o hindi sa akin, hindi ko na aalamin at hindi ko rin hihingin na mangyari pa. Isa lang sana ang hiling ko, na sana hindi tayo magbago sa isa't-isa at manatili ang pagtrato natin sa isa't-isa tulad ng una nating pagkakakilala at una nating paguusap.
Hanggang kilig lang ako. At ito ang limitasyon ko na aware ako. :-)
No comments:
Post a Comment